Xeno-oestrogenen ( "vreemde oestrogenen") zijn synthetische verbindingen die het gedrag van natuurlijke oestrogenen in het lichaam nabootsen. Ze zijn een onderwerp van toenemende zorg geworden in zowel de wetenschappelijke als de gezondheidsbewuste gemeenschappen. Dus wat zijn xeno-oestrogenen precies, waar komen ze vandaan en hoe beïnvloeden ze ons lichaam, met name onze testosteronniveaus?
Xeno-oestrogenen begrijpen
Wat zijn xeno-oestrogenen?
Deze vreemde oestrogenen zijn een soort xenohormoon dat oestrogeen imiteert door zich te binden aan oestrogeenreceptoren in onze cellen, wat het mogelijke effect heeft dat het de hormonale balans verstoort en tot een groot aantal gezondheidsproblemen leidt.
Ze zijn aanwezig in alledaagse artikelen zoals cosmetische producten en producten voor persoonlijke verzorging, schoonmaakproducten en zelfs sommige kledingartikelen. De meest directe manier om ons lichaam binnen te dringen blijft echter via voedsel en water, een introductiemiddel waar ze niet voor terugdeinzen!
In tegenstelling tot natuurlijke oestrogenen worden xeno-oestrogenen niet zo gemakkelijk afgebroken in het lichaam en kunnen ze zich daarom in de loop van de tijd ophopen, wat leidt tot hogere oestrogeenspiegels dan normaal. Er wordt aangenomen dat de perceptie van het lichaam van deze hogere oestrogeenspiegels dan normaal en de reactie daarop de ongewenste effecten van deze xeno-oestrogenen veroorzaken.
Het effect van xeno-oestrogenen op testosteronniveaus
Xeno-oestrogenen worden geclassificeerd als hormoonontregelaars, wat betekent dat ze het vermogen hebben om het hormonale systeem van het lichaam na te bootsen of te verstoren. Als het om testosteron gaat, kunnen xeno-oestrogenen de productie en werking ervan op een aantal belangrijke manieren verstoren.
Nabootsing van oestrogeen
Vanwege hun vergelijkbare moleculaire structuur als natuurlijk voorkomend oestrogeen, binden xeno-oestrogenen zich aan de receptoren in het lichaam en activeren deze, wat leidt tot een overstimulatie van de oestrogene routes. Het is moeilijk te voorspellen wat het directe gevolg zou zijn van een dergelijke oestrogene reactie, maar we weten wel dat veel weefsels in het lichaam gevoelig zijn voor zelfs de kleinste veranderingen in de oestrogeenconcentraties.
Interferentie met de productie van testosteron
Testosteron wordt voornamelijk geproduceerd in de Leydig-cellen van de testikels bij mannen en in de eierstokken bij vrouwen, zij het in veel kleinere hoeveelheden. Naast de vele gezondheidsvoordelen speelt testosteron ook een sleutelrol bij de ontwikkeling van bot- en spiermassa. Bovendien beïnvloedt testosteron niet alleen rechtstreeks de zin in seks en de stemming, maar beïnvloedt het ook het verbale geheugen en het denkvermogen. Het verhogen van de testosteronniveaus kan daarom veel voordelen hebben die de kwaliteit van leven beïnvloeden, zoals een gezond evenwicht tussen spiermassa en lichaamsvet, een gezond hart, sterkere botten enz.
Interacties tussen testosteron en oestrogeen
Het endocriene systeem in het menselijk lichaam heeft tot doel een perfecte balans van de vele hormonen te behouden. Testosteron en oestrogeen zijn met elkaar verbonden via een enzym dat aromatase wordt genoemd. Dit enzym, dat in verschillende weefsels van het lichaam wordt aangetroffen, waaronder de hersenen, het vet, de huid en de bloedvaten, zet testosteron om in estradiol, een vorm van oestrogeen.
Het lichaam gebruikt feedbackmechanismen om de hormoonspiegels te reguleren. Wanneer de testosteronniveaus hoog zijn, verminderen de hypothalamus en de hypofyse de productie ervan. Op dezelfde manier, en aangezien het wordt omgezet uit testosteron, probeert het lichaam de oestrogeenspiegels te verlagen door de productie van testosteron te belemmeren . Deze feedbacklus is wat een gezonde balans van hormonen in stand zou houden, maar helaas verstoren hormoonontregelaars waarvoor de systemen van ons lichaam niet zijn ontworpen, zoals xeno-oestrogenen, deze balans.
Verandering van geslachtshormoonbindend globuline (SHBG)
SHBG is een eiwit dat zich bindt aan geslachtshormonen in het bloed, waaronder testosteron. Veranderingen in de SHBG-waarden kunnen de hoeveelheid vrij (actief) testosteron in het lichaam beïnvloeden. Sommige onderzoeken suggereren dat xeno-oestrogenen de SHBG-productie kunnen verhogen, wat zou resulteren in minder vrij testosteron.
Directe impact op de testisfunctie
Sommige dierstudies suggereren dat xeno-oestrogenen een direct toxisch effect op de teelballen kunnen hebben, wat leidt tot een verminderde testosteronproductie.
Hoewel deze mechanismen een algemeen inzicht verschaffen in de manier waarop xeno-oestrogenen de testosteronniveaus kunnen beïnvloeden, kunnen de exacte effecten variëren op basis van factoren zoals het specifieke type xeno-oestrogeen, de duur en omvang van de blootstelling, en individuele fysiologische verschillen.
De aanwezigheid van xeno-oestrogenen in uw water
Xeno-oestrogenen in flessenwater
Flessenwater is een veel voorkomende bron van xeno-oestrogenen. Deze synthetische verbindingen kunnen uit het plastic van de flessen in het water terechtkomen, vooral wanneer de flessen worden blootgesteld aan hitte of zonlicht. Een van de meest voorkomende xeno-oestrogenen in plastic flessen is Bisfenol A (BPA). BPA wordt gebruikt bij de productie van polycarbonaatkunststoffen, die vaak worden gebruikt in voedsel- en drankverpakkingen, waaronder waterflessen.
Studies hebben detecteerbare niveaus van BPA in flessenwater gevonden, waarbij de hoeveelheid varieert afhankelijk van factoren zoals de leeftijd van de fles, de temperatuur waarop deze werd bewaard en de zuurgraad van het water. Zelfs op lage niveaus kan BPA de structuur en functie van oestrogeen nabootsen, waardoor het hormonale evenwicht mogelijk wordt verstoord en tot nadelige gezondheidseffecten kunnen leiden.
Xeno-oestrogenen in kraanwater
Kraanwater kan ook xeno-oestrogenen bevatten. Deze verbindingen kunnen via verschillende routes in de watervoorziening terechtkomen, waaronder afvoer uit de landbouw, industrieel afval en huishoudelijk rioolwater. Naast BPA zijn andere veel voorkomende xeno-oestrogenen die in kraanwater worden aangetroffen onder meer ftalaten (gebruikt in PVC-leidingen), pesticiden en farmaceutische producten die tijdens de afvalwaterzuivering niet volledig zijn verwijderd. Chloor, een veelgebruikt waterbehandelingsmiddel, kan bijvoorbeeld reageren met natuurlijk organisch materiaal en zo verbindingen vormen die bekend staan als desinfectiebijproducten, waarvan sommige xenoestrogeen zijn.
Het detecteren en kwantificeren van xeno-oestrogenen in kraanwater kan een uitdaging zijn vanwege de grote verscheidenheid aan potentiële bronnen en de complexe mengsels van chemicaliën die aanwezig kunnen zijn. Studies hebben echter de aanwezigheid van deze verbindingen in kraanwatermonsters van verschillende locaties bevestigd, wat de noodzaak benadrukt van verbeterde waterbehandelingsmethoden om de blootstelling te verminderen.
Xeno-oestrogenen in plastic waterkokers en andere huishoudelijke artikelen
Naast flessenwater en leidingwater zijn xeno-oestrogenen ook te vinden in diverse huishoudelijke artikelen, waaronder plastic waterkokers en andere voedsel- en drankverpakkingen. Net als bij flessenwater kunnen deze verbindingen uit het plastic lekken en in het voedsel of de drank terechtkomen, vooral wanneer het plastic wordt verwarmd en ongeacht of ze op de markt worden gebracht omdat ze bestand zijn tegen de temperatuur.
Conclusie
Terwijl onderzoekers zich blijven verdiepen in de complexe kwestie van xeno-oestrogenen en hun langetermijneffecten op het endocriene systeem, blijft één ding duidelijk: het is van cruciaal belang om ze zo goed mogelijk te vermijden.
Ons Sküma®-systeem biedt een probleemloze manier om ervoor te zorgen dat het water dat u drinkt geen BPA, chloor en andere oestrogeen-nabootsende verontreinigingen bevat, dankzij ons geavanceerde 3-fasenfiltratieproces met omgekeerde osmose. Nadat uw water is gezuiverd van alle verontreinigingen, voegt een Infusion™ naar keuze essentiële mineralen en vitamines toe om uw water om te zetten in de gezondste drank die u maar kunt hebben.
